Daar zijn we weer. Nu vanuit Swakopmund, Namibie.

Het klinkt Duits en het is Duits, veel Duitse toeristen, iedereen spreekt Duits en er zijn konditoreien en brodchens en geschichtemuseums en zimmers die frei zijn. Maar Namibie is natuurlijk ook Afrika, dat bleek wel aan de grens, maar daar komen we zo op.

Het laatste bericht was vanuit Kaapstad, we zijn vanaf daar eerst even gaan oefenen op het Kaapse schiereiland, zodat als er nog iets mis was we dat konden fixen voordat we echt op avontuur gingen. Het meeste deed het wel, we hadden maar een paar overbodige niet werkende dingen gekocht, maar het moet natuurlijk ook niet te makkelijk worden in de bush. Die lekke autoband blazen we met de mond wel op laat ik maar zeggen.De tent was ook niet helemaal waterdicht, maar in Afrika regent het gelukkig bijna nooit, ook niet in de regentijd, toch?

De Kaap beviel goed, de eerste wilde beesten gezien (baboons, schildpadden, struisvogels) en het was een heerlijk dagje rotsklouteren (Bennie's knie doet het weer), en mooie foto's maken. (de foto's online komen meestal van Henk's camera, want die is iets makkelijker met uploaden,voor de nogmooiere spiegelreflexfoto's moet je toch echt in het najaar een keertje langskomen).

Na de oefenronde was het door naar Piketberg, daar verbleven we op het landgoed van Charles, we wisten van tevoren niet hoe of wat, maar het overtrof alle verwachtingen. Een prachtige en zeer mooi gelegen fruitkwekerij met een gastenverblijf voor ons tweetjes, zeven slaapkamers, 4 badkamers en een zwembad. Onze was werd gedaan en er werd heerlijk gekookt. Een waar paradijs. We wilden eigenlijk maar een of twee nachtjes blijven, maar omdat we nog dingen moesten regelen met de autoverzekering werden het er 4, absoluut geen straf. Quadbiken, braaien, en veel mooie verhalen van Charles. We zijn Charles en zijn vrouw Helene zeer dankbaar!

Oke, dan daarna echt op avontuur. Maar ook dat plan strandde, want de bushbush bleek te ver rijden dus sliepen we op een camping in een zilte naar vis stinkende wolk, Port Nolloth hoef je niet heen als je naar Zuid-Afrika gaat, doen wij ook niet meer. Maar de dag erna was het feest, het Richtersveld National Park was ruig, prachtig en helemaal leeg. Wij waren de enige bezoekers. We wisten dat de auto meer kon dan dat wij durfden, en dat werd weer bevestigd. Diepe zandwegen, scherpe rotspaden, en steile passen reden we moeiteloos maar met klamme handjes over, vaker 3 dan 4 wielen aan de grond. De kokerboomkloof was een hoogtepunt, een speeltuin van grote rode ronde rotsen die die avond prachtig werden verlicht door de maan en sterrenhemel. We speelden een potje kaart en dronken gin-tonic, het leven hoeft niet ingewikkeld te worden om mooi te zijn. De volgende dag douchen in de door ons zelf gefabriceerde bushdouche (jerrycan met water in de zon op het dak van de auto met eendouchekoppie eraan), heerlijk en met uitzicht.

De grenspost die wij in gedachten hadden bleek dicht, en we moesten dus een enorm eind terug rijden, en we kwamen weer in Porth Nolloth terecht. Die zilte naar vis stinkende wolk. Even leek het mee te vallen maar halverwege de avond was het weer zover. Dus nog steeds geen aanrader.

Bij de grens bleek weer dat we in Afrika zaten, de eerste beambte vroeg wat te drinken. Ik bood hem water aan maar dat sloeg hij af, hij wilde liever 20 rand (2 euro) om het zelf te halen, 'okay 10 rand.. 5?? okay okay.. ja man. wait here' we mochten gelukkig toch door. we moesten naar 4 verschillende kantoortjes, in elk kreeg je zonder ook maar iets te vragen een stempel en dan mocht je weer door. Dan wilden we nog belasting terugkrijgen van spullen die we inZuid-Afrika hadden gekocht enals het ware gingen uitvoeren. We hadden gehoord dat dat kon en vonden het het proberen wel waard, ook al hadden we er niet alle vertrouwen in. De vrouw van het 'tax refund' kantoortje zat niet op haar plaats enook al zagen wehaar al snel onze kant opkomen het duurde nog steeds wel even voor ze dedertig meter naar het kantoortje had afgelegd, echt haast was er niet bij. Sommige mensen hierkunnen echt heel, heel langzaam lopen.Eenmaal ophaar plek nam ze een kijkje op onze bonnetjesen vroeg of alles hier was. En wij wezen naar de auto en zeiden dat alles daar in zat.Zij: 'So I don'thave to go andcheck?'De auto stond aan de andere kant van de dertig meter die ze nethad afgelegd.Wij zeiden dat het wel mocht maar dat het van ons niet perse hoefde en toen beloofde zij een cheque naar Nederland te sturen. Ben benieuwd.

De namibische kant was komisch, een kauwgomkauwend onverstaanbaar meisje vroeg ons van alles, als we niet direcht antwoorden was het iets harder 'helllooooo.. please answer', we hadden geen vast adres in namibie waar we heen wilden, dus moesten we er op haar aanraden een uitzoeken in een folder diezij ons gaf.'pick any place'Oke, de eerste de beste dan maar. Four winds silk manufacturers, in louisville. Ze nam de formulieren in en vroeg toen streng: 'what is this place where you going?' uhm, een factory zeiden wij. 'What do they manufacture?' uhm silk? 'what you gonna do there?' uhm just vissit? 'for 6 weeks??' uhm yes.. Ze keek ons niet begrijpend en hoofdschuddend aan, maar we kregen toch een stempel.

Namibie bevalt goed, vooral omdat het erg mooi is.Veel mensenhebben ons enthousiast verteld over de supervriendelijke, eindeloos pratende namibiers en de supergezellige stadjes Luderitz en Swakopmund. Misschien ligt het aan ons, misschien alleen omdat het laagseizoen is. Maar we krijgen weinig los van de locals. En Luderitz was nog meer uitgestorven dan Swakopmund. De natuur, vooral de rode zandduinen van de sossusvlei, de eindeloze grasvlaktes en ruige bergen maken het een wondere tocht. Helaas begaf bij 39 graden de airco het, en rijden we nu met raampjes open stof te inhaleren, want verharde wegen hebben ze hier niet veel. We hebben nog veel beesten onderweg gezien, dus zijn al aan het afvinken. De big five moet wachten tot Etosha, volgende week.De volgende editie ' Avonturen van Henk en Benjamin' komtwaarschijnlijk uit Zambia, Botswana of Zimbabwe. En dan volgt een eenmalige speciale editie: 'De avonturen van Henk, Benjamin en Esmee', want esmee komt ons opzoeken en reist van 15 maart tot 2 april met ons mee!

kus
henk en ben