Zo, dus we waren in Swakop gebleven. Er isweer heel wat gebeurd hier in Afrika. We zullen het omjullie niet te vervelen bij de hoogtepunten houden, maar misschien wordt het alsnog een heel verhaal dan.Kijk maar of je het in een keer leest, in delen mag ook, maar we schrijven het niet voor niks;)

Stiekem toch beginnen met een klein dieptepuntje dan. En dat is dat de Airco definitief niet meer met ons is. Het is, in Namibie althans, te duur om te maken. Dus voorlopig houden we de raampjes open en dat betekent stof happen en korte gesprekken naar elkaar schreeuwen in de auto. Ook hebben we de eerste lekke band binnen. Dat is nooit leuk, maar wij mannen schrikken daar niet voor terug en zijn er gewoon op voorbereid met een krik en een reservewiel. Die lekker was helaas wel goed lek en dus ook niet meer te repareren. Wel gedaan, maarecht veilig leek het ons niet meer. DIe hebben we dus moeten laten vervangen, wat ons weer 1.300 Namibische dollarterugzette(130 euro). De man die hem verving heeftons wel weer heel veel meligheid gebracht en dat is ook wat waard!Hij deed ons namelijk een beetje denken aan een verbaasde Ricky Gervais. Hij had namelijk zo'n hoge stem dat jebijna zou denken dat hij je in het ootje neemt. Hij deed ons meteen denken aan een filmpje waar we het al eerder over hadden gehad, die vandie Belgische Talkshowmet een man te gast met precies zo'n stem. http://www.youtube.com/watch?v=Xx9-e0w0AFc

Maargoed, genoeg onzin.We hebben weer vijf wielen met vijfgoede banden.Wel drie verschillende merken inmiddels, maar we zijn weer onderweg.Verder op weg naar het noorden hebben we nog de nodige regen gehad, dat zorgde voor een beetje geglibber in de modder en nog al wat grote plassen op de weg, die wij wat stoerder 'rivercrossings' noemen. We komen ook steeds vaker door dorpjes en langs hutjes die bewoond worden door de Himba's of de San. Dat zijn de Afrikanen zoals ik die alleen kende uit de boekjes. Meestal zwaaien we vrolijk en wordt er vrolijk teruggezwaaid. Soms alleen een hand opgehouden voor geld of een lift. En vaak roepen de kinderen al vanaf heel ver en heel hard 'SWEETIE! SWEETIE!' en houden ze hun hand al op voor een snoepje. Nou hebben wij helemaal geen snoepjes ij ons, dus rijden we meestal maar door. Maar soms is het wel leuk om even te stoppen. Zo waren er twee kleine mannetjes die wel heel enthousiast van hun huis naar de weg kwamen rennen toen ze ons uit de verte zagen aankomen. Die staan op de foto een beetje raar te kijken met hun nieuwe ballon en koekje.

Bij Epupa Falls hebben we, je raad het al, de Epupa watervallen gezien. Deze worden ook wel Little Victoria Falls genoemd en vallen tussen Namibie en Angola. Erg indrukwekkend, check de foto's. Daar in de buurt hebben we ook Himba's bezocht in hun dorp. Diezelfde Himba's staan overigens ook gewoon met hun blote borsten en kind op de rug gebonden voor je in de rij bij de supermarkt. Maar wij wilden ze bezoeken zoals ze echt leven, traditioneel en afgezonderd van westerse gemakken. Dus. Dat was eigenlijk wel een rare ervaring, je voelt je eigenlijk geen moment gemakkelijk of niet opgelaten. Een van de vrouwen deed ook speciaal voor ons haar mooie kleding aan die alleen getrouwde vrouwen mogen dragen, zodat wij een foto van haar konden nemen. Voor ons hoeft dat niet, maar die foto hebben we dus toch maar gemaakt, want het is ook zo lullig als je hem niet neemt.

De volgende stop was Ruacana, heeft ook gelijknamige falls, maar daar hebben ze een dam voor gebouwd om stroom op te wekken, dus die stroomt niet zo vaak. En dus ook niet toen wij daar waren. Wel hebben we daar de verjaardag van Benjamin gevierd. Dat wil zeggen, we zijn om acht uur de tent in gegaan, want de zon was onder, het regende een beetje, er zaten veel muggen en we waren eigenlijk ook wel een beetje moe en hadden zin om wat te lezen. Toen we om half 2 door verjaardagstelefoontjes wakker werden gebeld wisten we eerst eigenlijk niet een zo goed of het nou al ochtend was of nog niet. Inmiddels zijn we natuurlijk welal lekker uit eten geweest en hebben we een biertje gedronken om het te vieren.

Op Bennies verjaardag zijn we naar Etosha national park gereden en daar hebben we de eerste olifant, giraffe, neushoorn, kudu, hiena, zebra en leeuw gezien. Vooral Benjamin was erg bedreven in het dierenspotten. Tikje optimistisch misschien. 'Hee ik zie een springbok! O nee, het is een tak. Hee ik zie een neushoorn! O nee, het is een grote steen. Hee ik zie een rups! O nee, het is een blaadje. Hee ik zie een kudu! O nee het is een betonmolen, haha, ja die verwacht je daar ook niet.' Ook hoort hij veel.

B: Ssst, Henk Stil eens.
H: O wat dan?
B: Rij eens een stukje terug.
H: Ok, wat dan. Wat was er dan?
B: Ik hoorde een grom. Echt een harde, ik denk van een leeuw!
H: Ooo da, haha! Dat waren de banden over een stuk opgedroogde modder op de weg!
B: O... mm ja dat kan ook ja.

En verder hebben Henk en Benjamin in Afrika...

... Pupa Falls gezien. Niet te verwarren met Epupa Falls en duidelijk de N$ 20,- niet waard!

... nog geen ruzie gehad (wat iedereen vraagt).

... nog geen diarree gehad (wat wij zelf wel hadden verwacht).

... Nog geen bestelingen gehad. Ja de slippers van van Henk zijn weg en een van Benjamin kapot, maar we verdenken de jakhalzen ervan.

... inmiddels ruim 15.000 kilometer gereden.

... 135 vlinders, twee vogels en een kameleon doodgereden. Konden we echt niks aan doen!

... al ongeveer twintig keer gebraaid bij ondergaande zon.

Inmiddels zijn we in Katima Mulilo en morgen gaan we Botswana in voor ons volgende avontuur. Dit is alles voor nu!

Cheers,

Henk en Benjamin