Zambia begint natuurlijk bij de grens, dat is, zoals we al eerder beschreven hebben, altijd weer lachen. Hier ook weer teruggestuurd om nog een paar stempels en verzekeringen te kopen, maar dat zal je niet verbazen. Bij Zambia was de grootste grappenmaker de official die over de zogenaamde TIP gaat, de Temporary Import Permit. Deze gezette, goedgemutste man moet weten wat we invoeren, met welke reden we dat doen en wanneer we weer weggaan. Als mensen bij de grens goedgemutst zijn moet je vooral zorgen dat ze die muts ophouden, dus wij zijn ook op ons lolligst. Het lijkt te werken want hij zegt dat hij ons wel een Transit Permit kan geven, wat betekent dat het goedkoper is omdat we Zambia alleen in willen om er aan de andere kant weer uit te kunnen. Dat klinkt goed.
Als we ons reisplan uitleggen komen we ook op het punt dat we de auto weer gaan verkopen en is hij ineens erg geïnteresseerd in de Pajero. Misschien wil hij hem wel kopen. Dat de Pajero in Zuid Afrika staat geregistreerd en dat dat met invoeren in Zambia (niet Temporary) dus wel eens kosten kan opleveren is voor hem geen probleem, zegt hij lachend. Nee dat zal wel niet. We laten hem de auto even zien. Hij wil er ook wel even inzitten, 'een beetje het gevoel krijgen' en alles is OK. Ik geef hem mijn email adres en hij ons de Permit.
Eenmaal in Zambia is het meteen de eerste links naar Victoria Falls. Weer in zwembroek en nu ook nog met snorkel. Meer voor de foto natuurlijk, maar die bril is nog helemaal zo gek nog niet. De spray is hier nog heftiger dan aan de andere kant. Een beetje raar ziet het er natuurlijk wel uit, dus er moet even voor de foto geposeerd worden voor een groep jolige Zambianen. Tot ze Esmee zien, dan willen ze ook graag met haar op de foto.
In Lusaka moet er natuurlijk gestapt worden, want het is Esmee haar laatste avond met ons. Henk maakt heel veel nieuwe vrienden want het is Esmee haar laatste avond met Benji. Leroy, een van Henk zijn nieuwe vrienden, geeft nog wat nieuwe inzichten. De meeste meisjes binnen zijn hoeren. Niet in een pessimistische manier, Leroy is geen verbitterde vrouwenhater, maar meer als feitje. En dat je beter niet in een steegje kon gaan staan zoenen. Dat had hij wel een keer gedaan en toen is hij overvallen door een paar gasten en bleef hij achter in zijn onderbroek. Mooi, dat was ik toch al niet van plan door dat eerste feitje.
De volgende dag zetten we Esmee op het vliegtuig naar Johannesburg en zijn we weer met z'n tweeën. Maar niet voor lang, want weer een dag later komen we aan in Chipata en sluiten Loek en Joost zich bij ons aan. Deze voetbalvrienden van Benjamin hebben Co-schappen gelopen in Malawi en zijn naar Zambia gereisd om met ons South Luanga National Park te bezoeken. Dit was een zeer geslaagd tripje. We hebben de tent opgezet in de platformen van de bomen van Flatdogs Camp. Dat ligt aan de, met nijlpaarden gevulde, rivier met aan de overkant het wildpark. Deze kleine week werd gekenmerkt door apen die langs de tent door de bomen slingeren, nijlpaarden die 's nachts onder de tent en vlak naast het potje Bonanza lopen te grazen, in het zwembad van de gijbaan en bommetjes maken, nog meer Bonanza, bier en mannenpraat. Hoog niveau dus. Maar ook genoeg van het park gezien. Sowieso waren de olifanten en giraffen weer aanwezig, maar nu ook groepje leeuwen van dichtbij gezien. En met de nightdrive met gids en schijnwerper ook weer heel veel beesten gezien die je overdag nooit ziet.
De week hebben we afgesloten met hoe we hem zijn begonnen, met een goede braai!

Kusjes uit Afrika,
Henk en Benjamin